February 6, 2020 – Համլետ Ավագյան

Շատ դարեր առաջ՝ հին ՀայաստանումՏորք-Անգեղ անվամբ մի մարդ էր կենում:Տորքը չէր նման հասարակ մարդու,Այլ մի աժդահա և շատ ահարկու.Աչքերը կարծես մի-մի կապույտ ծով,Ճաճանչավորված արևի լույսով,Սև-սև ունքերը՝ մութ ամպի նման՝Բարդ-բարդ կուտակված աչքերի վրան.Քիթը կորընթարթ, իբրև մի բլուր,Ատամներն ուրագ, եղունգները թուր.Կուրծքը կասենաս մի լանջ է լեռան,Մեջքը սարաժայռ, կռները գերան,Մի խոսքով՝ մի դև և ոչ թէ հսկա,Ոչ ոքContinue reading “Հատվածներ «Տորք Անգեղ և Հայկանուշ Գեղեցիկ» պոեմից”